22 اکتبر 2023 - مطالعه اخیراً منتشر شده در مجله درماتولوژی هند نشان می دهد که سطح پایین دسنوترین در سرم می تواند یک نشانگر زیستی برای مقاومت به انسولین در بیماران ویتیلیگو ولگاریس باشد.

این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس، دسنوترین سرم به دلیل افزایش سطح گلوکز و انسولین سرم سرکوب می شود که احتمالاً به مقاومت به انسولین (IR) و افزایش چربی خون کمک می‌کند. این نشان می‌دهد که سطح پایین دسنوترین سرم می‌تواند یک نشانگر زیستی برای مقاومت به انسولیندر بیماران مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس باشد.

ویتیلیگو، یک اختلال رایج پوستی با ویژگی های تخریب انتخابی ملانوسیت است که در آن بخش هایی از پوست بدون رنگدانه می شود. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد ویتیلیگو نه تنها پوست را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه چندین تظاهرات سیستمیک نیز دارد. همچنین ممکن است با ناهنجاری های متابولیک مانند ناهنجاری های لیپیدی همراه باشد، که همگی بر ماهیت سیستمیک این بیماری تاکید دارند. گزارش شده است که ملانوسیت ها، به ویژه آنهایی که در بافت چربی وجود دارند، می توانند از طریق توانایی خود در کاهش آسیب اکسیداتیو و التهاب، از سندرم متابولیک جلوگیری کنند.

دسنوترین(Desnutrin) عضوی از خانواده پروتئین هایی است که می تواند لیپولیز بافت چربی را سازماندهی کند. با تغذیه مجدد کاهش می یابد و به طور موقت با روزه فعال می شود. احتمال افزایش سطح گلوکز و انسولین در سرم بیماران مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس بیشتر است، که ممکن است دسنوترین سرم را سرکوب کند که احتمالاً منجر به مقاومت به انسولینمی شود.

بنابراین، محمد ابو الحمد، از دانشگاه سوهاگ، در مصر و همکارانش با هدف ارزیابی دسنوترین سرم و ارتباط آن با مقاومت به انسولین در بیماران ویتیلیگو ولگاریس، یک مطالعه مورد-شاهدی مقطعی را انجام دادند.این مطالعه شامل 45 بیمار مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس و 45 فرد سالم همسان از نظر سن و جنس بود. بیماران تحت ارزیابی های عمومی و پوستی کامل قرار گرفتند.

همه شرکت‌کنندگان تحت سنجش کلسترول، گلوکز خون ناشتا (FBG)، لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم(VLDL)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، انسولین سرم ناشتا، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و دسنوترین سرم قرار گرفتند. برای همه شرکت کنندگان، ارزیابی مدل هموستاز + مقاومت به انسولین(HOMA + IR)  محاسبه شد.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

· بین بیماران مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس و افراد سالم از نظر FBG، HDL، HOMA-IR، انسولین ناشتا و دسنوترین سرمی، تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت.

· سطح دسنوترین با  FBS، LDL، VLDL، انسولین ناشتا و HOMA-IR همبستگی منفی داشت.

· سطح دسنوترین با HDL همبستگی مثبت و غیر معنی داری داشت(rho = 0.17).

این مطالعه به این نتیجه رسید که در بیماران ویتیلیگو ولگاریس، در نتیجه افزایش سطح سرمی گلوکز و انسولین، desnutrin سرم سرکوب می شود که شاید به مقاومت به انسولین و هایپرلیپیدمی کمک کند.

محققان نتیجه گیری کردند که نیاز به یک رویکرد چند رشته ای برای تشخیص زودهنگام دیابت، چربی خون و مقاومت به انسولین در میان بیماران مبتلا به ویتیلیگو ولگاریس برای جلوگیری از عوارض متابولیک و قلبی عروقی وجود دارد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/dermatology/news/low-serum-desnutrin-predicts-insulin-resistance-in-patients-with-vitiligo-vulgaris-118823